Stephen Covey is 16 juli 2012 overleden. De auteur werd beschouwd als een van de invloedrijkste organisatieadviseurs ter wereld. Het Amerikaanse tijdschrift Time zette hem zelfs op de lijst van 25 invloedrijkste Amerikanen. Zijn boek ‘The seven habits of highly effective people staat in de top 25 van de invloedrijkste managementboeken (Management Team – juli 2012).
Ik denk echter dat zijn invloed veel minder groot is dan vaak wordt beweerd. Hij wordt weliswaar veel gelezen en geciteerd, maar of er nu ook zoveel mee wordt ‘gedaan’ is een maar zeer de vraag.
‘In Covey’.
Ik heb veel cursisten en studenten meegemaakt die vertelde ‘helemaal in Covey te zijn’. Ze zouden zelfs leven volgens de leer van Stephen. Doorvragen brengt echter vaak aan het licht dat er in feite niets veranderd was in hun leven.
Waren ze na het lezen van zijn boek opeens ‘proactief’ geworden? Deden ze hun werk nu met het einde voor ogen? Stelden ze nu hun prioriteiten op basis van ‘belang’? Dachten ze in win-win termen. Waren ze empathisch geworden, en integreerden ze alle eigenschappen terwijl ze hun ‘zaag’ scherp hielden, dit alles met veel inspiratie?
Ik dacht het niet.
Stephen stelt in zijn beroemde boek dat hij zich niet bediend van trucs, maar zich op echte principes richt. Die zouden wel werken.
Welnu. Wellicht dat de principes voor Stephen zelf werkte. Hij heeft er in ieder geval heel veel geld mee verdiend. En ik moet toegeven het klinkt allemaal erg plausibel wat hij opschrijft. Ware het niet dat hij zich vooral richt op ‘het denken’ van mensen. Op onze paradigma’s (percepties). Op onze normen en waarden, en op ‘karakter’.
Hij staat hier overigens niet alleen in. Veel managementgoeroes doen dit. Het is gebaseerd op de ‘common sense’ gedachte dat je denken je gedrag stuurt, en dat alles wat je doet een keuze is, jij bepaalt uiteindelijk wat er gebeurt of niet, enz.
Reageer via onderstaand formulier: